استراتژی توسعه شهری با ماهیت راهبردی و برای کمک به ایجاد دموکراسی ، تصمیم گیری و بهبود وضع زندگی توسط « سازمان ائتلاف شهرها » در سال 1999 پیشنهاد گردید. این رویکرد به عنوان رویکردی مسأله گرا در پی مطرح شدن مفهوم « توسعه پایدار» و « شهر پایدار » در جهان مطرح شد.

استراتژی توسعه شهری (CDS) ابزاری برای توسعه مناطق شهری فقیر می باشد. این رویکرد نهایتاً یک تصمیم سازی مشارکتی است برای شهرهایی که با بحران فقر شهرنشینی ، افزایش رقابت و اعمال فشار بر پایداری محیطی و اقتصادی روبرو هستند. این نوع استراتژی چارچوبی برای رشد اقتصادی ، پایداری و برابری آن با سایر مناطق شهر را با انجام یکسری اعمال و استراتژی ها فراهم می آورد.

استراتژی های توسعه شهری برپایه و اساسی بنیاد نهاده شده است که می تواند مسیر توسعه شهر را به طور قابل توجهی توسط مداخلات راهبردی و هدفمند بخش عمومی ، خصوصی و جامعه مدنی با مکان گزینی و زمانبندی مناسب دگرگون نماید.

با توجه به مباحث فوق الذکر می توان گفت استراتژی توسعه شهری عبارت است از فرآیند تهیه چشم انداز بلندمدت آینده شهر که بواسطه آن یک برنامه عملیاتی کوتاه مدت تدوین می شود. در استراتژی توسعه شهری شرایطی فراهم می شود که در آن به شیوه های دموکراتیک و مشارکتی به حل مساله فقر شهری و توسعه اقتصادی آن پرداخته می شود. فرآیند استراتژی توسعه شهری با تکیه بر سرمایه های درون جامعه شهری به حل مسائل و مشکلات آن به شیوه های سیستمی و سلسله مراتبی می پردازد. تمرکز CDS   بر تقویت رقابت اقتصادی است؛ همچنین کاهش فقر، جنبه های زیست محیطی ، ساختار شهری ، زیرساخت ها و موضوعات مالی در بر گرفته می شوند.

با توجه به تعریف ارایه شده ، واژه های کلیدی در طرح استراتژی توسعه شهری (CDS) عبارتند از :

5. « راهبرد » : اساساً یک راهبرد متشکل از تعدادی سیاست ، برنامه ، راهکار و اقدام است که هدفشان ایجاد آثار قابل اندازه گیری که می تواند به تحقق چشم انداز شهر کمک نماید، می باشد. وجه مشخصات یک راهبرد را می توان بدین صورت بیان نمود:

• انتخاب های قوی را بازتاب میدهد(هیچ انتخابی دارای اهمیت برابر نیست )؛
• بر نتایج تمرکز دارد (تعداد معینی برنامه های اجرایی ؛ هدف این رویه اجرا می باشد)؛
• جوابگویی استراتژیک ( مسئولیت های نهادی ، انتظارت قابل اندازه گیری کوتاه مدت و بلند مدت)؛
• انعطاف پذیر و قابل تجدید نظر (بازتاب دهنده تغییرات محیطی).

5. « چشم انداز» : توسعه هدفمند و تصویر آتی شهر تنها در صورتی امکان پذیر است که مشخص شود که شهر در آینده چگونه شهری باید باشد.
5. « مشارکت بهره وران » : تنها در صورتی می توان به توسعه هدفمند شهر امید داشت که همه کسانی که در شهر زندگی می کنند نسبت به آینده شهر خود آگاه بوده و در تعیین چشم انداز و در راه رسیدن به آن نقش داشته باشند. براین اساس مشارکت جزء حیاتی هر (CDS) است.
5. « استراتژی ها » : برای دستیابی به اهداف و چشم انداز شهر راه های مختلفی وجود دارد که می بایست بهترین آنها با توجه به اصول (CDS)  به عنوان استراتژی های اصلی طرح انتخاب شوند.
5. « برنامه های اجرایی » : برای تحقق اهداف و چشم انداز شهر می بایست استراتژی های تعیین شده به شکل اجرایی درآیند. به عبارت دیگر در طرح استراتژی توسعه شهری می بایست به طور دقیق مشخص شود که چه شخص و یا نهادی ، چه پروژه ای را در کجا و در چه زمانی و با چه منابع مالی باید به سرانجام برساند.